Afspraken verhuizen niet automatisch mee

Na de zomervakantie hebben we een nieuw lokaal gekregen in de school, waar wij onder kerktijd altijd zitten met onze groep. Een fijne plek, met een eigen uitgang -waardoor we niet door lange gang en hal hoeven te lopen. Scheelt op weg naar het lokaal al een boel prikkels. In ons oude lokaal hadden we wat afspraken, wat je mocht doen als je even een time-out nodig had, boos werd of overprikkeld raakte. Regels verhuizen bij kinderen met autisme niet automatisch mee. Voor sommige kinderen kan het een rustig gevoel geven als je op een nieuwe plek weer even benoemd hoe de dingen gaan en er gedaan kan worden, als het even nodig is om uit de situatie te gaan.

Omdat wij een tienergroep hebben en ze zelf prima na kunnen denken wat ze prettig vinden besloten we hen te betrekken bij dit onderwerp. Na kort introotje over overprikkeld raken of boos worden, wat in onze groep wel eens gebeurd, vroegen we hen: "Wat zou je kunnen doen? Wat vind je fijn?"

"Is die zitzak hier nog? want daar ging ik eerst wel eens op zitten!" zei iemand.
* "Dat is inderdaad een fijne plek. We gaan voor je kijken" "En als je daar zit, blijf je dan op die plek? Dat je niet gaat dwalen in de hal?"
"Oké.."

"Maar die bankjes bij de piano zien er ook wel fijn uit" gaf een ander aan
* "Dat is een goed idee, ze zitten ook erg lekker. En weet je wat ook handig is, we kunnen je zo uit het raam zien zitten en kijken hoe je je voelt. Hoeven we ook niet steeds bij je in je buurt te zitten"

"Even voetballen op het plein!" zei een jongen die graag even beweegt als hij vol in zijn hoofd zit
* "ook een goed idee"
"En mag je dan ook samen met iemand? Dat je even kunt over trappen."
* "Even denken hoor... even samen voetballen?" (we kijken elkaar als leiding even snel aan). "Best een goed plan. Zullen we dan zeggen dat je vijf minuten mag?"
"Dat is goed", knikte iedereen... "Oké, dan mag het. Als je inderdaad mee naar binnen komt als de tijd om is."

De nieuwe afspraken schreef ik op het bord, terwijl de andere leiding het groepsgesprek verder voerde. Het visueel maken van afspraken helpt goed als geheugensteuntje. Het mooie is dat iedereen mee kon denken en zo hebben de afspraken draagkracht bij de tieners. Je kunt er naar verwijzen als iemand zijn eigen gang wil gaan "we hebben dat toen samen opgeschreven, wat kies je?" Voor ons als leiding zijn dit prima afspraken. We hebben onze eigen aanvulling (of begrenzing) gegeven terwijl we in gesprek waren, de tieners konden ons prima volgen.

Tot slot nog even kort besproken hoe we de regels gaan gebruiken. Want zomaar weglopen, dat hebben we liever niet. Als het nodig is, steek je even je hand op of je loopt even naar een leiding toe. Dan kun je samen het lokaal uit en bespreken wat nodig is. Of de leiding laat je even alleen, als praten te veel is. Iedereen is akkoord!
"Mooi. En dan gaan we nu verder met het onderwerp van vandaag!"